هدف: زمانی که اطلاعات مهمی در مقالۀ منتشرشدهای مفقود بوده و یا خطای غیرعمدی در مقاله بهوقوع پیوسته باشد، تصحیحات لازم از طریق نگارش اصلاحیهای از سوی نویسندگان یا سردبیر منتشر میشود تا اطلاعات موجود در مقاله را قابل اطمینان سازد. پژوهش حاضر با هدف مطالعۀ اصلاحیۀ مقالههای منتشرشده در مجلههای حوزه کتابداری و اطلاعرسانی طی سالهای 2006 تا 2015 میلادی انجام شده است. روششناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف نوعی مطالعۀ کاربردی است و با رویکرد توصیفی _ همبستگی و استفاده از شاخصهای علمسنجی انجام شده است. جامعۀ پژوهش شامل اصلاحیۀ مقالههای حوزه کتابداری و اطلاعرسانی نمایهشده در پایگاه وبآوساینس طی سالهای 2006 تا 2015 است. در مجموع 212 اصلاحیه منتشر شده در 47 مجله با مراجعه به متن کامل اصلاحیهها مطالعه شد. یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد طی بازۀ زمانی مورد بررسی، بهطور متوسط 51/4 مورد اصلاحیه در هر مجلۀ حوزه کتابداری و اطلاعرسانی منتشر شده و سهم مقالههای دارای اصلاحیه به کل مقالهها در این حوزه معادل 69/0 درصد بوده است. همچنین بهطور میانگین، اصلاحیۀ مقالهها در فاصلۀ زمانی 7/8 ماه پس از مقاله اصلی منتشر شدهاند. یافتههای پژوهش نشان داد بیشترین میزان خطا در مقالههای حوزۀ کتابداری و اطلاعرسانی بهترتیب در قسمتهای اطلاعات نویسندگان (03/27 درصد)، منابع (16/14 درصد)، جدولها (45/12 درصد)، نمودارها (87/6 درصد) و مقدمه (44/6 درصد) رخ داده است. همچنین نتایج آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد رابطۀ آماری معناداری میان کیفیت مجلههای کتابداری و اطلاعرسانی بر اساس شاخص میانگین ضریب تأثیر و سهم مقالههای دارای اصلاحیه به کلّ مقالههای مجله وجود ندارد. نتیجهگیری: اصلاح اشتباهات سهوی موجود در مقالههای منتشرشده، وظیفهای اخلاقی برای پژوهشگران محسوب میشود. مجلههای علمی نیز باید نسبت به فرایند داوری حساسیت زیادی داشته و سیاستهای روشنی نیز درخصوص نحوۀ انتشار اصلاحیهها ارائه کنند.